Modularity of Everyday Objects #2

Modularity of Everyday Objects #2 is an installation created for the Colors of Doi Tung Festival in winter 2017. Located in Mae Fah Luang Garden, the installation continues our fascination with found objects and its potential to create unique spatial experience. We draw our inspiration from the rich cultural heritage on the mountainous Doi Tung – where ethnic hill tribes and their colorful woven textiles are often the first images that come to mind. Structural frame of the installation, thus, recalls weaving looms. Colorful threads systematically connect one point of the frame to another, forming a three-dimensional boundary. The chosen colors also reference the six hill tribes living in Doi Tung.

The cultural context not only give us design inspiration. Oftentimes it gives us the actual material to work with. Every year, yarn gets thrown away, for reasons such as the deterioration in color and quality. Instead of being discarded, they become the essential material for this project. The joint where each thread connects to the frame is also designed to ensure the right tautness of the thread.

In addition to this, students from hill tribes also took part in building this installation – an installation which speaks for the myriad colors of the Garden and the hill tribes.

Modularity of Everyday Objects #2 เป็นงานศิลปะจัดวาง (installation) ในสวนแม่ฟ้าหลวง ส่วนหนึ่งของงานเทศกาลสีสันแห่งดอยตุงเมื่อเดือนธันวาคม 2560 – มกราคม 2561 โครงสร้างไม้ทรงสี่เหลี่ยมทั้งหมด 12 ชิ้น ที่ชวนให้นึกถึงกี่ทอผ้า เส้นด้ายทั้ง 6 สี ที่สื่อถึงสีประจำกลุ่มชาติพันธุ์ทั้ง 6 กลุ่ม และรายละเอียดเล็กๆ อย่างวิธีการขึงเส้นด้ายเข้ากับโครงไม้ ที่ได้ถูกออกแบบให้ปรับได้เพื่อให้เส้นด้ายมีความตึงที่เหมาะสม ทั้งหมดนี้สะท้อนแรงบันดาลใจที่เราได้จากกระบวนการทำผ้าทอมือที่เป็นเอกลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ที่อาศัยอยู่บนดอยตุง

แต่นอกจากบริบททางวัฒนธรรมที่เป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบแล้ว วัสดุจากท้องถิ่น ที่โดยปกติไม่ได้เป็นวัสดุที่ใช้ก่อสร้าง ก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของงานสถาปัตยกรรมได้เช่นกัน ในกรณีนี้คือเส้นด้ายที่จะต้องถูกโละทิ้งในทุกปี เนื่องจากสีไม่เป็นที่ต้องการของตลาด หรือคุณภาพที่ลดถอยเมื่อถูกเก็บไว้ระยะหนึ่ง

Modularity of Everyday Objects #2 จึงได้นำเส้นด้ายเหล่านี้มาเป็นส่วนประกอบ ผ่านระบบการขึงจากจุดหนึ่งของโครงไม้ไปยังอีกด้านหนึ่ง เกิดเป็นการกำหนดขอบเขตพื้นที่สามมิติที่ชวนให้นึกถึงลวดลายสองมิติบนผ้าทอ และอีกหนึ่งความประทับใจ คือการที่เด็กๆ จากกลุ่มชาติพันธุ์ได้เข้ามามีส่วนร่วมในการเรียงร้อยเส้นด้าย และสร้างงานศิลปะที่เป็นตัวแทนของกลุ่มชาติพันธุ์ของเขาร่วมกับทีมงานของเรา